به گزارش پارسینه، در طی فرایند تولد، همه نوزادان از محیط استریل داخل رحم که توسط سیستم ایمنی مادر محافظت می‌شود، به دنیای بیرون می‌آیند، جایی که با باکتری‌های زیادی مواجه می‌شوند.
بسیاری از این باکتری‌ها، باکتری‌های طبیعی بدن هستند که در پوست، دهان، گلو و روده‌ها زندگی می‌کنند و به جلوگیری از عفونت‌های جدی کمک می‌کنند.
با این حال، برخی از این باکتری‌ها ممکن است عفونت جدی در نوزاد ایجاد کنند. این باکتری‌ها می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
استرپتوکوک گروه B (GBS)
تقریباً 25٪ از زنان این باکتری‌ها را در واژن یا روده تحتانی خود دارند و معمولاً برای مادر مشکلی ایجاد نمی‌کنند. در بیشتر موارد، نوزاد نیز تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد، اما 1 تا 2 درصد از نوزادانی که در معرض GBS قرار می‌گیرند، در صورتی که آنتی‌بیوتیک دریافت نکنند، دچار عفونت جدی می‌شوند.
برخی از زنان در دوران بارداری برای GBS آزمایش می‌شوند، اما حتی اگر نتیجه آزمایش منفی باشد، این باکتری ممکن است بعداً ظاهر شود. بنابراین اگر نوزاد عوامل خطر یا علائم عفونت داشته باشد، ممکن است به درمان با آنتی‌بیوتیک نیاز داشته باشد.
ای‌کولی (E. coli)
این باکتری رایج‌ترین نوع باکتری است که در روده طبیعی وجود دارد و معمولاً مشکلی برای نوزاد ایجاد نمی‌کند. با این حال، ای‌کولی گاهی ممکن است باعث عفونت جدی در مادر یا نوزاد در هنگام یا بلافاصله پس از زایمان شود.
لیستریا
باکتری‌های لیستریا در محیط طبیعی رایج هستند، اما به دلیل رعایت استانداردهای بهداشتی غذایی، به ندرت در انسان‌ها یافت می‌شوند. با این حال، اگر این باکتری‌ها در روده تحتانی یا واژن مادر وجود داشته باشند، نوزاد او در معرض خطر بیماری بسیار جدی خواهد بود.
باکتری‌های دیگر
مجموعه وسیعی از باکتری‌ها، از جمله انواع دیگر استرپتوکوک یا باکتری‌های روده، گاهی اوقات باعث عفونت‌های جدی در نوزادان می‌شوند.
چگونه بفهمم که نوزادم عفونت باکتریایی دارد؟
نوزاد شما دو آزمایش خون انجام داده است:
- شمارش کامل خون (Full Blood Count): این آزمایش ابتدایی نشان‌دهنده وجود یا عدم وجود عفونت است.
- کشت خون (Blood Culture): این آزمایش دقیق‌ترین اطلاعات را ارائه می‌دهد، اما نتایج آن 2-3 روز طول می‌کشد.
نوزادان تازه متولد شده‌ای که عفونت باکتریایی دارند، ممکن است به‌سرعت بیمار شوند. به همین دلیل، تا زمانی که نتایج آزمایش‌ها نشان دهد عفونت بعید است یا در صورت مثبت بودن آزمایش‌ها تا درمان کامل عفونت، آنتی‌بیوتیک به نوزاد شما داده می‌شود. اگر مادر قبل از زایمان آنتی‌بیوتیک مصرف کرده باشد، ممکن است کشت خون غیرقابل اعتماد باشد. در این موارد، ممکن است نیاز به انجام آزمایش‌های خون اضافی باشد تا وجود عفونت تأیید یا رد شود و زمان قطع آنتی‌بیوتیک‌ها تعیین گردد.
پس از آماده شدن نتایج آزمایش‌ها، پزشک آن‌ها را با شما بررسی خواهد کرد و در مورد ادامه آزمایش‌ها یا درمان آنتی‌بیوتیکی تصمیم‌گیری می‌شود.
چگونه آنتی‌بیوتیک‌ها داده می‌شوند؟
آنتی‌بیوتیک‌ها معمولاً از طریق یک کانولا (IV) که در ورید بازو یا پای نوزاد قرار داده می‌شود، تزریق می‌شوند. کانولا هر 6 ساعت یک بار و قبل و بعد از هر بار تزریق آنتی‌بیوتیک با محلول نمکی استریل شسته می‌شود.
آنتی‌بیوتیک‌هایی که معمولاً به نوزاد داده می‌شوند، آموکسی‌سیلین و جنتامایسین هستند. این دو دارو با همکاری یکدیگر بر اکثر انواع باکتری‌هایی که باعث عفونت می‌شوند، تأثیر می‌گذارند. برای نوزادان کامل (ترم)، آموکسی‌سیلین هر 12 ساعت و جنتامایسین هر 24 ساعت یک بار تجویز می‌شود.
اگر قرار دادن کانولا دشوار باشد، پزشک ممکن است تصمیم بگیرد آنتی‌بیوتیکی را که می‌توان به عضله تزریق کرد، تجویز کند. این تزریق معمولاً در ران انجام می‌شود و آنتی‌بیوتیک احتمالی سفتریاکسون است که هر 24 ساعت یک بار داده می‌شود. پزشک نوزاد شما مناسب‌ترین روش درمان را تعیین خواهد کرد.
اگر نتایج آزمایش‌ها منفی باشد و نوزاد در وضعیت خوبی باشد، معمولاً آنتی‌بیوتیک‌ها برای مدت 36 تا 48 ساعت داده می‌شوند، اما گاهی ممکن است بیشتر طول بکشد. هنگامی که دیگر نیازی به آنتی‌بیوتیک نباشد، پرستار یا ماما کانولا را از نوزاد شما خارج می‌کند.
مراقبت از نوزاد شما
بسته به وضعیت نوزاد، او یا در بخش پس از زایمان در کنار شما خواهد بود یا در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان بستری می‌شود.
- یک پرستار یا ماما دمای بدن نوزاد شما را هر 4 ساعت یک بار بررسی خواهد کرد.
- ضربان قلب و تنفس نوزاد حداقل هر 8 ساعت چک می‌شود.
- محل کانولا هر 6 ساعت یک بار بررسی می‌شود.
هر دارویی می‌تواند عوارض جانبی داشته باشد. با این حال، عوارض جانبی کوتاه‌مدت و بلندمدت آموکسی‌سیلین و جنتامایسین در نوزادان بسیار نادر است، که یکی از دلایل استفاده رایج از این آنتی‌بیوتیک‌ها است. در صورت نگرانی، باید موضوع را با ماما، پرستار یا پزشک متخصص اطفال مطرح کنید.
اگر جنتامایسین برای بیش از دو روز تجویز شود، یک آزمایش خون دیگر انجام خواهد شد تا اطمینان حاصل شود که نوزاد مقدار صحیح جنتامایسین را دریافت می‌کند.
سفتریاکسون برای نوزادان مبتلا به زردی یا نوزادانی که وضعیت وخیمی دارند، مناسب نیست زیرا ممکن است با برخی روش‌های درمانی مراقبت‌های ویژه تداخل داشته باشد.
.gif)
0 دیدگاه