به گزارش پارسینه، منظومهٔ شمسی، یا سامانهٔ خورشیدی منظومه‌ای گرانشی است که دربرگیرندهٔ یک ستاره به نام خورشید و شماری اجرام آسمانی دیگر است که در مدار‌هایی مستقیم یا غیرمستقیم پیرامون آن می‌گردند.
منظومهٔ خورشیدی از انفجار یک اَبَرنواَختر و فروریزش یک اَبرِ ملکولی چرخان پدید آمد و هویت آن در دوران رنسانس (نوزایش) و با مشاهدات افرادی از جمله گالیلئو گالیله دوباره مطرح و شواهد انکارناپذیر آن بر پایهٔ محاسبات او ارائه‌شد. این منظومه در بازوی شکارچی، کهکشان راه شیری واقع‌شده و 26٬000 سال نوری از مرکز کهکشانی فاصله، و در کنارهٔ کهکشان قرار دارد. خورشید بیش از 99٫8 درصد جرم منظومهٔ خورشیدی را تشکیل می‌دهد و سرچشمهٔ انرژی بسیار از جمله گرما و نور است. این ستاره یک ستارهٔ نوع جی رشتهٔ اصلی و عضوی از تودهٔ ستارگان نخستین است. مانایی منظومهٔ خورشیدی به مانایی خورشید وابسته است.
بی بی سی در گزارشی علمی نوشته: بسیاری از اخترشناسان دیگر نمی‌پرسند آیا در سایر نقاط کیهان موجودات زنده وجود دارند. در عوض سوالی که ذهن را مشغول کرده این است: چه زمانی آن را پیدا خواهیم کرد؟
بسیاری از آن‌ها خوشبین هستند که ردگیری نشانه‌های حیات در کرات دورافتاده در طول عمر ما - و شاید در چند سال آینده - ممکن باشد؛ و یک دانشمند که هدایت ماموریتی به مشتری را به عهده دارد تا آنجا پیش می‌رود که می‌گوید «عجیب» خواهد بود اگر در قمر‌های یخی این غول گازی حیات وجود نداشته باشد.تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا اخیرا نشانه‌های جسته‌گریخته حیات در سیاره‌ای خارج از منظومه شمسی را ردیابی کرد. این رصدخانه کرات زیاد دیگر را در دست بررسی دارد.
ماموریت‌های متعددی برای یافتن حیات - که شاید مهمترین کشف بشر باشد - یا قبلا شروع شده یا در حال آماده شدن است.پرفسور کاترین هِیمانز منجم منتخب (رویال) اسکاتلند می‌گوید: «ما در جهانی بیکران زیست می‌کنیم، در میان ستارگان و سیارات بی شمار؛ و برای خیلی از ما واضح بوده که ممکن نیست ما تنها موجود هوشمند در کیهان باشیم.»
تلسکوپ‌ها اکنون می‌توانند اتمسفر سیاراتی که دور سایر ستاره‌ها می‌گردند را برای یافتن نشانه‌های شیمیایی تولید شده توسط موجودات زنده (حدقل چنانکه در زمین دیده‌ایم) تحلیل کنند.اولین نشانه هرچند جسته‌گریخته این موضوع پیشتر در ماه جاری پیدا شد، زمانی که ردی احتمالی از یک گاز که ارگانیسم‌های ساده دریایی در زمین تولید می‌کنند در اتمسفر سیاره‌ای به نام «کی2-18بی» در فاصله 120 سال نوری گرفته شد.
این سیاره در جایی که ستاره‌شناسان «کمربند گلدیلاکس» یا قابل سکونت می‌نامند - یعنی فاصله‌ای از ستاره مرکزی برای آنکه دمای سطح سیاره برای وجود آب مایع مناسب باشد - قرار دارد.این تیم انتظار دارد تا یک سال دیگر بداند آیا این نشانه‌ها تایید می‌شود یا ناپدید شده است.
پرفسور نیکو مادهاسودهان، از موسسه نجوم دانشگاه کمبریج، که این مطالعه را هدایت کرده، به من گفت که اگر این نشانه‌ها تایید شود «نگاه ماه به تحقیق برای حیات را از اساس عوض خواهد کرد.»
«اگر روی اولین سیاره‌ای که مشغول تحقیق درباره آن شده‌ایم نشانه‌های زندگی پیدا شود، امکان فراوانی حیات در کیهان را بالا می‌برد.»
حتی اگر نشانه‌های حیات بر «کی2-18بی» تایید نشود، این تیم ده سیاره دیگر در کمربند قابل سکونت را در فهرست خود برای مطالعه کردن دارد.پروفسور مادهاسودهان پیشبینی می‌کند که ظرف پنج سال «یک دگرگونی عمده» در درک ما از حیات در سیارات دیگر به وجود خواهد آمد.«تا آن موقع ما شانس مطالعه شش سیاره مثل کی2-18بی یا آن‌هایی که کمی داغتر هستند را خواهیم داشت.»
«ممکن است که ما به ردیابی اولین مورد نزدیک باشیم. از طرف دیگر، پیدا نشدن نشانه‌های حیات در هیچ یک از آن‌ها هم شناخت مهمی درباره امکان حیات در چین سیاراتی به دست می‌دهد.».
اما تلسکوپ جیمز وب هرچه قدر هم قوی، محدودیت‌هایی دارد. اندازه زمین و و مجاورت آن به خورشید به آن امکان پیداش حیات را داده است. اما جیمز وب قادر به ردیابی سیارات دورافتاده‌ای که به اندازه زمین باشند (کی2-18بی بسیار بزرگتر از زمین است) یا به این اندازه به خورشید نزدیک باشند را نخواهد بود.
به همین دلیل ناسا قصد دارد «رصدخانه کرات قابل سکونت» (اچ دبلیو او) را در دهه 2030 پرتاب کند. این تلسکوپ با استفاده از آنچه عملا یک سپر نوری پیشرفته است، نور ستاره مرکزی را که سیاره دور آن می‌گردد به حداقل می‌رساند. به این ترتیب امکان ردیابی و تحلیل نور اتمسفر سیاره‌ای شبیه به زمین پیدا می‌شود.
همچنین در ادامه دهه جاری تلسکوپ «ای ال تی» (رصدخانه خیلی عظیم) که در بیابان‌های شیلی با آسمانی شفاف احداث می‌شود راه‌اندازی خواهد شد. این دارای بزرگترین آینه ساخته شده تا امروز به قطر 39 متر خواهد بود، بنابراین خیلی بهتر از اسلاف خود می‌تواند اتمسفر سیارات را بررسی کند.
هر سه این‌ها از تکنیکی که برای صد‌ها سال مورد استفاده شیمی‌دان‌ها بوده استفاده می‌کنند تا مواد شیمیایی را از نور ساطع شده تشخیص دهند.درحالی که برخی محققان سیارات دورافتاده را بررسی می‌کنند، سایرین مطالعه خود را به حیات منظومه شمسی محدود کرده‌اند.محتمل‌ترین میزبان حیات در منظومه ما قمر یخی مشتری به نام یوروپاست. این یک کره زیبا با ترک‌هایی در سطح است. یوروپا در زیر سطح یخی خود اقیانوسی دارد که بخار آب از آن به فضا فوران می‌کند.
ماموریت «کلیپر» ناسا و «کاشف اقمار یخی مشتری» (جوس)، متعلق به آژانس فضایی اروپا، هر دو در اوایل دهه 2030 به آنجا خواهند رسید.وقتی از پروفسور میشل داگرتی که محقق ارشد «جوس» است پرسیدم آیا شانس یافتن حیات در آن وجود دارد گفت: «جای تعجب دارد اگر آثار حیات در یکی از قمر‌های یخی مشتری وجود نداشته باشد.»
ناسا همچنین درحال اعزام کاوشگری به نام «دراگون‌فلای» برای فرود آمدن بر یکی از قمر‌های کیوان به نام تایتان است. این یک کره عجیب با دریاچه‌ها و ابر‌هایی غنی از مواد شمیایی کربن‌دار است که به آن رنگی نارنجی می‌دهد. تصور می‌شود این مواد شیمیایی به علاوه آب از مصالح ضروری برای حیات باشد.مریخ درحال حاضر برای ارگانیسم‌های زنده محیطی قابل سکونت نیست، اما اخترزیست‌شناس‌ها معتقدند که این سیاره زمانی پر از آب با اتمسفری غلیظ بوده که می‌توانست میزبان حیات باشد.
مریخ نورد «پرسیویرنس» (پشتکاری) ناسا درحال حاضر درحال جمع آوری نمونه‌هایی از یک گودال است که زمانی یک جلگه بوده است. یک ماموریت دیگر در دهه 2030 این نمونه‌ها را برای تحلیل به زمین خواهد آورد به این امید که ریزفسیل موجوداتی که مدت‌هاست از میان رفته‌اند در آن‌ها پیدا شود.این‌ها فقط برخی از ماموریت‌های متعددی است که در جریان است یا برای انجام آن‌ها در سال‌های آتی برنامه‌ریزی شده است.
آیا ممکن است موجودات فرازمینی درحال تلاش برای تماس با ما باشند؟
فضا ابعاد عظیمی دارد بنابراین جستجوی آن‌ها تاکنون در جهات تصادفی بوده است.اما توانایی تلسکوپ‌هایی مثل جیمز وب برای شناسایی محتمل‌ترین نقاط برای کشف تمدن‌های فرازمینی به ستی کمک خواهد کرد جستجوی خود را متمرکز کند.به گفته دکتر ناتالی کابرول، مدیر مرکز کارل ساگان در سِتی، این موضوع جان تازه‌ای به مطالعه حیات در کیهان می‌دهد.
این موسسه آرایه تلسکوپ‌های خود را مدرنیزه کرده و حالا از ابزار‌های خود برای جستجوی علائم از سیارات دوردست استفاده می‌کند.دکتر کابرول به عنوان یک اخترزیست‌شناس ماهر، درک می‌کند که چرا برخی دانشمندان با تردید به جستجوی ستی برای چنین سیگنالی نگاه می‌کنند.اما دکتر کابرول استدلال می‌کند که نشانه‌های شیمیایی از اتمسفر سیارات دور، نتایج جالب به دست آمده از پرواز کاوشگر‌ها از کنار اقمار سیارات منظومه شمسی و حتی احتمال وجود میکروفسیل‌های مریخ همگی قابل تفسیر هستند.
جستجو برای یافتن علائم رادیویی از فرازمینی‌ها «ممکن است کم شانس‌ترین رویکرد برای یافتن نشانه‌های زندگی به نظر برسد. اما همچنین کم ابهام‌ترین آن‌ها خواهد بود و ممکن است در هر زمانی به نتیجه برسد.»
دکتر کابرول می‌گوید: «تصور کنید سیگنالی داریم که واقعاً می‌توانیم آن را درک کنیم.»
ما سی سال پیش، هیچ مدرکی از وجود سیارات به دور سایر ستارگان نداشتیم. اکنون بیش از پنج هزار سیاره از این نوع کشف شده که اخترشناسان و اخترزیست‌شناسان می‌توانند با جزئیات بی‌سابقه‌ای آن‌ها را مطالعه کنند.به گفته دکتر سابهاجیت سارکر از دانشگاه کاردیف، که یکی از اعضای تیم مطالعه کننده کی2-18بی است، همه مقدمات برای کشفی فراهم شده که چیزی بیش از یک پیشرفت علمی باورنکردنی است.
«اگر نشانه‌هایی از حیات پیدا کنیم، انقلابی در علم خواهد بود و همچنین یک دگرگونی بزرگ در نگاه بشر به خود و جایگاهش در جهان به وجود می‌آورد.»
منبع: BBC
.gif)
0 دیدگاه