ایران می‌تواند یک جنگ پهپادی تمام عیار علیه آمریکا و اسرائیل به راه اندازد

ما در آغاز عصر جدیدی زندگی می‌کنیم: عصر جنگ‌هایی که با هواپیما‌های بدون سرنشین در می‌گیرند. جنگ در اوکراین تا همین حالا خطوط کلی این دوره پهپادی را نشان داده است. اما این روز‌های آغازین است.

«جیمز اسنل» مشاور ارشد «موسسه استراترژی و سیاستگذاری نیو لاینز»، در تحلیلی که برای روزنامه اسرائیل هاآرتص نوشته، به دشواری های مقابله با پهپادها و موشک های ایران و متحدانش پرداخته است. او می نویسد:

 

برخی از مفسران هیجان‌انگیز پیش‌بینی کردند که جنگ روسیه و اوکراین اولین جنگی است که عمدتاً توسط موشک‌های هدایت‌شونده و پهپادها انجام می‌شود، اما این حقیقت ثابت نشده است.

در همین حال، هواپیما‌های سرنشین دار از نزدیک محافظت می‌شوند، جنگنده‌ها به ندرت استفاده می‌شوند، و هلیکوپتر‌ها تنها برای انجام ماموریت‌های تدارکاتی در معرض خطر شدید استفاده می‌شوند. تسلیحات ضد هوایی به اندازه کافی خوب‌اند- و بسیاری از سربازان آن‌ها را با خود حمل می‌کنند- و بنابراین، تردید در مورد خطر هواپیما‌های سرنشین دار احتمالاً ادامه خواهد داد.

این امر در جنگ بین دو کشور در خشکی صادق است. در دریا همه چیز فرق می‌کند. دو شهپاد (شناور هدایت پذیر از دور) نیروی دریایی آمریکا پنجشنبه گذشته توسط نیروی دریایی ایران توقیف شد، اگرچه آمریکایی‌ها توانستند تهران را متقاعد کنند که آن‌ها را تحویل دهد. این چیزی است که قرار است شاهد باشیم.

آمریکا از آینده‌ای نزدیک می‌ترسد که در آن ایران نه تنها خلیج فارس را بیشتر نظامی کند، بلکه همه نیرو‌های نیابتی آن از لبنان و یمن تا عراق به پهپاد‌های جنگی -در آسمان و دریا - و موشک‌های بالستیک مسلح شوند.

حوثی‌های یمن با موشک‌های بالستیک ایران چنان حملات موفقی به اقتصاد نفتی عربستان داشته اند که ظاهرا اسرائیل برنامه موشکی حوثی‌ها را تهدیدی برای خود می‌داند.


اسرائیل هدف اجتناب‌ناپذیر ناوگان هواپیما‌های بدون سرنشین است. حزب الله لبنان از پهپاد‌های مسلح برای عبور از مرز‌ها و تلاش برای آسیب رساندن به اقتصاد اسرائیل استفاده کرده است.

در اوایل ژوئیه، نیرو‌های اسرائیلی یک دسته از پهپاد‌های حزب‌الله را سرنگون کردند که گفته می‌شد به سمت یک سکوی گازی دریایی اسرائیل در نزدیکی آب‌هایی که لبنان آن را قلمرو دریایی خود می‌داند، در حرکت بودند. دو هفته بعد، اسرائیل پهپاد دیگری را که احتمالاً منشأ آن حزب الله بود، از سمت مرز لبنان متوقف کرد.

استراتژی پهپادی حزب الله به طرز وحشتناکی ساده است. حزب الله پهپاد‌ها را مسلح می‌کند و آن‌ها را به سبک کامیکازه (انتحاری) به سمت اهداف کلیدی می‌فرستد. اگر حمله آن‌ها موفق باشد، سود آن از هزینه صرف شده برای سلاح بیشتر است و اگر سرنگون شوند - ترجیحاً توسط یک موشک گران قیمت اسرائیلی - چند صد دلاری که صرف پهپاد و هزینه تسلیحات آن می‌شود، در مقایسه با میلیون‌ها دلاری که برای مثال اسرائیل برای سیستم‌های پاتریوت (که اسرائیل بار‌ها برای سرنگونی پهپاد‌ها استفاده کرده است) هزینه می‌کند ناچیز است. این جنگ نامتقارن و مقرون به صرفه است.

کشور‌های دیگری مانند عربستان سعودی به روش خود تلاش کرده اند تا فناوری و تاکتیک‌های ضدپهپادی را برای مبارزه با اسکادران پهپاد‌هایی که از ظاهر شدنشان در افق بیم دارند، تدارک ببینند. دستگاه‌های اطلاعاتی آمریکا معتقدند ایرانی‌ها در سال گذشته از پهپاد‌ها برای حمله به یک نفتکش اسرائیلی استفاده کرده‌اند - و این حمله منجر به کشته شدن دو نفر از خدمه آن شد.

ایالات متحده معتقد است که یک استراتژی واحد مورد نیاز است. بخشی از این استراتیژی هماهنگی اطلاعاتی است. با مشارکت انواع متحدان خاورمیانه مانند عربستان سعودی، اسرائیل و بحرین، نظارت بیشتری نسبت به گذشته در خلیج فارس می‌تواند وجود داشته باشد. مایکل براسور، فرمانده نیروی ویژه نیروی دریایی ایالات متحده در بحرین در مورد شهپاد‌ها به وال استریت ژورنال گفت که نیروی دریایی انتظار دارد بیش از 100 شهپاد شناسایی برای جاسوسی در آب‌های کانال سوئز تا بحرین مستقر شوند.

یک نکته قابل تامل این است که تمام تلاش‌های آمریکا برای ایجاد همکاری‌های دفاعی بین عربی یا عربی-اسرائیلی پردردسر است. ایده دونالد ترامپ در مورد «ناتوی عربی» از همان ابتدا شکست خورده بود و توسط اعضای فرضی آن که قرار بود پول پرداخت کنند مورد تحقیر قرار گرفت.

هر گونه فرماندهی واحد، به ویژه یک نیروی دریایی از پهپاد‌ها و شهپاد‌ها به همان اندازه دردسرساز خواهد بود.

مقامات آمریکایی ممکن است مانند جرد کوشنر به قدرت دگرگون کننده «توافق ابراهیم» (توافق سازش چهار کشور عربی و اسرائیل) برای اتحاد منافع اعراب و اسرائیل علیه ایران باور داشته باشند، اما با توجه به تلاش امارات متحده عربی برای نزدیکی دیپلماتیک با ایران و سوریه، توافق کامل بعید به نظر می‌رسد.

آینده پهپادی در راه است و از بسیاری جهات فرارسیده است. جنگ جدید نفتکش ها، این بار توسط شناور‌ها و هواپیما‌های بدون سرنشین، کاملاً ممکن به نظر می‌رسد و با وجود شبه‌نظامیان نیابتی ایران که عمدتاً در حال رشد هستند، هیچ‌کس هنوز نمی‌تواند بگوید که آیا ابتکار نظارت آمریکاپلاس (آمریکا و متحدان منطقه ایش) برای مهار باران پهپاد‌ها و موشک‌ها کافی است یا خیر و حتی اقدامات مبتکرانه تا چه حد می‌تواند تجارت و غیرنظامیان را در سراسر خاورمیانه و فراتر از آن، در معرض آسیب‌پذیری قرار دهد.