به گزارش «پارسینه»، هفته پیش بود که انتشار تیزر جدیدترین آهنگ ساسی مانکن با عنوان «برادران لیلا»، چشم و گوش مردم و مسئولان را تیز کرد. همان چند ثانیه پخش شده از موزیک ویدیوی برادران لیلا به خوبی برای همه روشن کرد که قرار است در بهترین حالت با یک کار سخیف و پرحاشیه شبیه کارهای سال های اخیر او باشند.
به نظر می رسد ساسان حیدری یافته به یک فرمول موفق برای جنجال درست کردن و دیده شدن دست یافته است. تکیه روی اسامی یا مشاغل خاص (سمیه، لیلا، دکتر)، اشاره به موضوعات فراگیر جامعه به ویژه در شبکه های اجتماعی، و استفاده از کلمات و اصطلاحات جنسی در کنار ضرب آهنگ تند موسیقی و قافیه پردازی های جذاب او باعث شده اند که چه آنها که آن را می پسندند و چه کسانی که تمایلی به محتوای سخیف آن ندارند، به نوعی با موج ایجاد شده همراه شوند.
یکی از اصلی ترین انتقادها به ساسی، محتوای مبتذل و آمیخته به واژگان جنسی است که برای کودکان مناسب نیست. او در آهنگ «دکتر» به طور مستقیم کودکان را مخاطب قرار می داد و به آنها توصیه می کرد که قبل از خواب مشروبات الکلی مصرف کنند و «اول اینستا بعد کتاب». در موزیک ویدیوی برادران لیلا نیز او به مسخره کردن مجری های برنامه کودکان پرداخته و با گریم عمو قناد و خاله های مجری و در دکوری مشابه برنامه های کودکان، تصاویری برهنه را نشان می دهد و به شرح صفات «خاله لیلا» می پردازد. ساسی برای آن که از زیر بار انتقادات در برود، مدعی شده است که این موزیک برای کودکان نیست و به بزرگ ترها توصیه کرده که جلوی کودکانشان را بگیرند.
طبیعتا از شخصی که برای جلب توجه حاضر است دست به دامن نداشته بازیگران فیلم های مستهجن هم شود، نباید انتظار داشت که دغدغه فرهنگی یک جامعه یا حتی نسل نوپای آن را داشته باشد. زندگی ساسان حیدری به همین چیزها وابسته است و بهتر است که پس از جوال دوز زدن به او، سوزنی هم به خودمان بزنیم.
در اینجا به دنبال بحث درباره کوتاهی های فرهنگی مسئولان و خانواده ها نیستیم که بیش از حد تکراری و حوصله سر بر شده است. این بار می خواهیم نوک پیکان انتقادات را به سمت تشکیلاتی بگیریم که به نوعی به تامین مالی ساسی و شمار زیادی دیگر از بی هنران سایبری کمک می کند.
در سال های اخیر بسیاری از خوانندگان و همچنین به اصطلاح سلبریتی ها و اینفلوئنسرهای آن ور آبی، به تبلیغ سایت ها و شبکه های قمار خود پرداخته اند. نکته عجیب و جالب دسترسی آسان افراد داخل کشور به این سایت ها بوده است.
جای سوال است که افرادی که پایشان به داخل کشور باز شود، مستقیما از فرودگاه به بازداشتگاه راهی خواهند شد، چطور به این سادگی به امکانات و سامانه های بانکی و مالی کشور دسترسی دارند. آنها به سادگی می توانند از مردم پول بگیرند و احتمالا انتقال این پول به خارج از کشور هم برایشان چندان دشوار نیست.
سایت اینترنتی «رادیو جوان» (با شبکه رادیویی داخلی اشتباه نشود) که حامی مالی ساسی و شماری دیگر از خوانندگان خارج از ایران است، یکی از اصلی ترین فعالان شبکه قمار است. سایت های قمار مورد حمایت رادیو جوان بدون آنکه تحت نظارت نهادهای مالی غربی هم باشند، به راحتی و بدون تایید ایمیل یا در نظر گرفتن محدودیت سنی مرتبط با قمار در کشورهای غربی، به کاربران ایرانی خدمات می دهند و امکان پرداخت کارتی را برای آنها فراهم کرده اند.
آن طور که خبرگزاری مهر نوشته است، سرشاخه اصلی این شبکه، سایت شرط بندی «شارک بت» است که در ویرجینیای آمریکا ثبت شده است. این سایت نزدیک به چهار سال است که از خدمات کارت به کارت و درگاه پرداخت بانکی بهره مند است و حتی برخی از اپلیکیشن های مالی موبایلی هم به آن خدمات می دهند.
البته برای شخصی مانند ساسی وابستگی به رادیو جوان کفایت نمی کند. به همین دلیل او با همکاری فردی به نام فرشید حامدی، شبکه قمار مختص به خودش را هم ایجاد کرده است. به نوشته روزنامه فرهیختگان، فرشید عهده‌دار بخش‌هایی است که ساسی از انجام آنها عاجز است. کلیه کارهای اداری مربوط به ثبت شرکت و سایت‌ها، برعهده فرشید است و ساسی تنها مجری این فعالیت‌ها است.
باز هم به خانه اول برمی گردیم. اینکه در آن سوی ماجرا چه می گذرد تا حد زیادی خارج از کنترل دستگاه های اجرایی و نظارتی داخلی است، اما اینکه چگونه حجم کلانی از پول مرتبط با شبکه های قمار در نظام بانکی کشور جریان دارد و در نهایت از کشور خارج می شود، موضوعی است که نمی توان از آن چشم پوشی کرد.
بانک مرکزی تقصیر را به گردن کسب و کارهای کوچکی می اندازد که طمع دریافت مبالغ بالا را دارند و حساب بانکی یا درگاه پرداخت خود را در اختیار آنها قرار می دهند. در آذر 99 مهران محرمیان، معاون فناوری های نوین بانک مرکزی، از بسته شدن 20 هزار حساب و درگاه مرتبط با قمار و شرط بندی خبر داد. در تیرماه گذشته نیز دادستان کل کشور گفت که بیش از 30 هزار حساب مرتبط کشف و مسدود شده اند.
بدون شک اگر تمام ماجرا به کسب و کارهای کوچک محدود می شد و برخورد مناسبی با آنها می شد، نباید در کمتر از سه سال 10 هزار حساب دیگر وارد این کارزار خانمان سوز می شدند و بسیاری دیگر هم همچنان به فعالیت خود ادامه می دادند.
حقیقتا اینکه یک جوان بی قید و مسئولیت در آن سوی دنیا با پول و مالیات خانواده های ایرانی و با کمک نظام مالی داخل کشور، به ارزش های فرهنگی همان خانواده ها ضربه بزند جای تاسف و شرمندگی دارد.
.gif)
0 دیدگاه