نقش فروشی در سینمای ایران؛ چقدر بدم نقش بگیرم؟!

مهران مدیری چند روز پیش، به برخی از کارگردانان و تهیه‌کنندگان سینما تاخت و آن‌ها را به رشوه‌گرفتن از برخی علاقه‌مندان بازیگری متهم کرد؛ اتهامی که هرچند جماعتی را شوکه نکرد، اما این قبیل اتهامات سال‌هاست در سینمای ایران، دهان به دهان می‌چرخد و تحقیقات ما نشان می‌دهد بسیاری از این سوءاستفاده‌ها، به پول ختم نشده و پیشنهاد‌های جنسی نیز ضمیمه این ورود است که در بسیاری از موارد، اصلا کسی متوجه چنین سوءاستفاده‌هایی هم نمی‌شود.
نقش فروشی در سینمای ایران؛ چقدر بدم نقش بگیرم؟!
دیگران چه می خوانند:
روزنامه فرهیختگان: با توجه به اذعان تقریبا تمامی کسانی که به سراغ آن‌ها رفتیم که تعداد این افراد در سینمای ایران چندان زیاد نیست، می‌توان با برخورد جدی نسبت به این شکل رفتار، جلوی اتفاقات ناگوار بعدی را گرفت.

یکی از مال‌باخته‌ها دراین زمینه به فرهیختگان گفت که یک تهیه‌کننده از او 400 میلیون تومان برای دادن نقش خواسته که بعد از چانه زدن به 300 میلیون کاهش یافته، اما در زمان فیلم‌برداری متوجه شده نقش اصلی را به یک بازیگر حرفه‌ای داده‌اند و بعد از مذاکرات تنها یک نقش فرعی با یک روز فیلمبرداری به او رسیده!

یک مدیرتولید حرفه‌ای و فعال در سینما و شبکه نمایش خانگی هم که به دلیل مناسباتی که با تهیه‌کنندگان و بازیگران دارد، نامش ذکر نشده در این مورد گفت: «عمده این پیشنهاد‌ها از بیرون از سینما مطرح می‌شود. مثلا خود من همین چند وقت پیش فردی را دیدم که کارش آپارتمان‌سازی بود؛ آمد و به تهیه‌کننده‌ای پیشنهاد داد که در قبال 500 میلیون تومان، نقش اصلی پروژه را به پسرش بدهد. زمانی تله‌فیلم‌های تلویزیونی حسابی باب شده بود و این افراد، از تهیه‌کنندگان آن تله‌فیلم‌ها می‌خواستند تا درقبال دریافت مبلغی، یکی از نقش‌های اصلی را به خودشان یا فرزندشان بدهند. آن‌ها معتقد بودند تلویزیون، رسانه فراگیرتری است و مسیر شهرت را برای آن‌ها راحت‌تر از سینما فراهم می‌کند. در همان زمان، خوب به یاد دارم که نمایشگاه‌دار‌های ماشین و افرادی که در کار ملک بودند، یکی از مشتریان پروپاقرص تهیه‌کنندگان تله‌فیلم‌ها بودند که حاضر بودند در ازای اعطای یک خودرو، زمین یا مبلغی، نقش اصلی آن تله‌فیلم را خریداری کنند. هنوز هم برخی تهیه‌کنندگان ما که البته چندان هم زیاد نیستند، با اجاره کارت خود، شکل دیگری از این جریان را به جلو هدایت می‌کنند. درحالی‌که نام آن‌ها به‌عنوان سرمایه‌گذار و تهیه‌کننده در تیتراژ کار می‌خورد، اما درواقع افراد دیگری کار سرمایه‌گذاری و تولید فیلم را برعهده دارند، ولی چون کارت رسمی تهیه‌کنندگی ندارند، مجبور می‌شوند که این کارت را از این تهیه‌کننده اجاره کرده و با پرداخت مبلغی از نام این فرد استفاده کنند.»

نقش فروشی در سینمای ایران؛ چقدر بدم نقش بگیرم؟!

اخبار وبگردی:

آیا این خبر مفید بود؟