به گزارش پارسینه به نقل از همشهری آنلاین، در بیشتر این حکاکی‌ها، نقوشی از انسان، پستانداران، پرندگان، هزارپاها و شکل‌های هندسی مشاهده می‌شوند؛ اما بزرگ‌ترین نقوش یافت‌شده مارها بودند که عرض برخی از این حکاکی‌ها تا 42 متر می‌رسد. ریریس درباره دلیل اهمیت مارها در این حکاکی‌ها گفته است: «در اسطوره‌های مردم بومی اورینوکو، مارهای آناکوندا و بوآ نقش پررنگی دارند و از همین رو به‌شدت موردتوجه قرار گرفته‌اند. آنها این مارها را موجوداتی کشنده می‌شناختند که می‌توانستند انسان‌ها و حیوانات بزرگ را از پا درآورند.»
هنر صخره‌ای در امتداد این رودخانه حاکی از آن است که احتمالاً این کنده‌کاری‌های باستانی، نشانی از سرزمینی است که روزگاری گروه خاصی در آنجا زندگی می‌کرده‌اند؛ اما لزوماً هشداری برای دور کردن افراد از آن منطقه نبوده است.
ریریس در توضیح بیشتر می‌گوید: «این احتمال وجود دارد که این حکاکی‌ها در حکم هشدار باشند؛ بلکه تمرینی بوده‌اند که بین جوامع به اشتراک گذاشته می‌شده است.»
درعین‌حال سرامیک‌های مربوط به 2000 سال پیش که در این منطقه کشف‌شده، دارای نقوش مشابهی با نقوش حکاکی‌هاست که نشان می‌دهد که این هنر صخره‌ای در همان حدود زمانی و تقریباً 2 هزار سال پیش ایجاد شده‌اند.
.gif)
0 دیدگاه