به گزارش پارسینه پژوهشهای جدید نشان میدهند که تجمع غیرطبیعی پروتئینهای آمیلوئید-بتا و تاو در مغز، عامل اصلی تخریب سیناپسها و زوال حافظه است. درمانهای نوینی که این پروتئینها را هدف قرار میدهند — مانند داروهای آنتیبادی مونوکلونال از جمله Lecanemab و Donanemab — در مراحل نهایی تأیید بالینی قرار دارند و توانستهاند در بیماران اولیه، روند پیشرفت بیماری را بهطور معناداری کند کنند. در کنار این داروها، استفاده از ژندرمانی، سلولهای بنیادی و فناوریهای تشخیص زودهنگام با هوش مصنوعی، افق تازهای را گشوده است. بسیاری از دانشمندان معتقدند که طی ده سال آینده، ترکیب این فناوریها میتواند به درمانی منجر شود که نهتنها از پیشرفت آلزایمر جلوگیری کند، بلکه عملکرد شناختی از دسترفته را نیز تا حد زیادی بازگرداند.
در زمینهی ناشنوایی نیز تحولی بزرگ در راه است. محققان موفق شدهاند سلولهای شنوایی آسیبدیده را با کمک ژندرمانی و سلولهای بنیادی بازسازی کنند. نتایج آزمایشها روی حیوانات و حتی کودکان ناشنوا، بازگشت بخشی از شنوایی را نشان داده است. اکنون بسیاری از دانشمندان باور دارند که در ده سال آینده، ناشنوایی دائمی برای همیشه از میان خواهد رفت. تکنولوژیهای جدید قادر خواهند بود سلولهای شنوایی را بازتولید کرده و مسیر عصبی صدا را دوباره فعال کنند؛ یعنی بازگشت کامل حس شنوایی برای میلیونها انسان در سراسر جهان.
در مورد دیابت هم علم به نقطهی جهش رسیده است. درمانهای مبتنی بر سلولهای بنیادی و فناوری پانکراس مصنوعی در حال تغییر آیندهی بیماران دیابتی هستند. آزمایشهای اخیر نشان دادهاند که بدن میتواند توانایی تولید انسولین را دوباره به دست آورد، و این یعنی پایان تزریقهای روزانه برای میلیونها نفر. پژوهشگران معتقدند در کمتر از ده سال، درمانی قطعی برای دیابت نوع 1 و 2 در دسترس خواهد بود. آیندهی پزشکی نزدیک است؛ آیندهای که در آن مغز دوباره میفهمد، گوش دوباره میشنود و بدن دوباره زندگی را در تعادل کامل تجربه میکند.

.gif)
.gif)





.gif)



0 دیدگاه