محمد مهاجری، فعال رسانهای اصولگرا در یادداشتی با عنوان «کسی هست آیا؟» برای روزنامه اعتماد نوشت: این 20-30-50-100هزار نفری که به خیابانها آمدند و اعتراض کردند و احیانا دست به اغتشاش زدند، کلا نادیده بگیرید. این 3-2 ماه اخیر را هم کاملا فراموش کنید. اصلا نه خانی آمده، نه خانی رفته؛ نه خونی ریخته شده نه کسی صدمه دیده؛ نه جایی آتش زده شده و نه کسی داغدار شده. همه در خانه و محل کارشان آرام گرفتهاند و اوضاع بر وفق مراد است. در چنین فرضی، مسوولان به خواب فراموشی خواهند رفت؟ هیچ فرد و دستگاهی به فکر فرو نخواهد رفت که با 52 درصد افرادی که در انتخابات 1400 شرکت نکردند و آن چند میلیونی که رای سفید و باطله دادند چه باید کرد؟
مهاجری نوشت: هیچ مسوولی در پی این هست که باندبازی کاملا حرفهای در انتصابات را ـ عجالتا در دولت سیزدهم ـ رصد کرده و گزارشی از صاحبمنصبان نالایق تهیه کند و به رییسجمهور ارایه دهد؟ هیچ چهرهای به دنبال این هست که بفهمد چرا بخش بزرگی از مدافعان و حامیان دولت، علیه منتقدان با چه ادبیات زشتی حرف میزنند؟ و چرا هر کس را با آنها نیست، طاغی و یاغی و باغی میدانند؟! هیچ فرهیختهای به ذهنش خطور میکند که هزینه ادراکسازی وحشتناکی را که بولتنسازان برای مقامات و مسوولان در ردههای مختلف ایجاد کرده و آنها را سالهای سال به تصمیمات غلط رهنمون کردهاند، محاسبه کند؟
هیچ اندیشمند دینی راهی دانشگاه و مدارس میشود تا شبهههای بیحد و اندازهای که در ذهن دانشجویان و دانشآموزان پیرامون اعتقادات دینیشان پدیدار شده، بشناسد؟ هیچ جامعهشناس و روانشناسی به خودش زحمت میدهد که دلیل این همه خودکشی، جنایت، خیانت و جرم را واکاوی کند و برایش دنبال راهحل بگردد؟
مهاجری در پایان نوشت: آیا کسی، صاحب منصبی، بزرگی، مسوولی، مدیری، رییسی، مقامی حوصله دارد به این چیزها فکر کند یا همه با آواز شبگردی که در کوچهها داد میزند: «شهر در امن و امان است» سر بر بالش بیخیالی میگذارند؟
0 دیدگاه